سرمایهگذاران با در نظر گرفتن ریسکهای «زمین شناسی»، «مسائل مالی» و «عوامل قراردادی و قانونی» تمایل خود را به حضور در پروژه های اکتشاف و بهرهبرداری نشان میدهند. مدیریت ریسک فرآیندی است که به وسیلهی آن، ریسکهای یک پروژه را مشخص و ضمن تحلیل آنها، طرح پاسخگویی به ریسکها را فراهم میکنیم. بدین ترتیب انتظار میرود که با استفاده از مدیریت ریسک احتمال وقوع ریسک یا تأثیر ریسک بر یک پروژه کاهش یابد. یکی از رویکردهای مدیریت ریسک استفاده از روشهای حقوقی است. این پایاننامه بر رویکرد حقوقی مدیریت ریسک متمرکز میشود. رویکرد حقوقی مدیریت ریسک در صنعت نفت را میتوان به دو بخش عمده تقسیم کرد: روش قراردادی و روش حقوقی. با کمک روش قراردادی مدیریت ریسک، قراردادهای قابل استفاده در بخش بالادستی صنعت نفت را مشخص میکنیم و به تحلیل ریسکهای این قراردادها میپردازیم. مدیریت قرارداد، مهمترین بخش فرآیند انعقاد و اجرای قرارداد است. با استفاده از مدیریت قرارداد طرفین بالقوهی یک قرارداد یا مذاکرهکنندگان ضمن انتخاب روش قراردادی مناسب، قادر میشوند تا ریسکهای پروژه را به درستی تخصیص دهند. روشهای حقوقی، روشهایی هستند که با کمک آنها ریسکهای متعددی چون سلب مالکیت، اختلافات، مسایل مربوط به محیط زیست، فورسماژور و امثال آن مدیریت میشود و به طرفین قرارداد این امکان را میدهد تا بر عملیات پروژه نظارت داشته باشند. روشهای حقوقی و قراردادی در بخش بالادستی صنعت نفت به طرفین قرارداد کمک میکند تا حقوق و تعهدات خود را بشناسند و آنها را به روشنی در قرارداد ذکر کنند. همچنین دولت میزبان نیز با مدیریت حقوقی ریسک قادر خواهد بود تا ریسکهای قانونی و رویههای خود را بشناسد و تلاش کند توسط ابزارهای خود آنها را مدیریت نماید. همچنین روشهای حل و فصل اختلافات نیز از دیگر جنبههای حقوقی مدیریت ریسک در قراردادهای نفتی است. انتخاب روشی کارآمد متناسب با نوع اختلاف میتواند کمک زیادی به حل و فصل کارآمد اختلافات و حفظ رابطهی بلندمدت طرفین بکند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
